Κάποια στιγμή, σε μια ευτυχισμένη ανασκαφική στιγμή, όταν είχαμε βρει τον ασύλητο τάφο μιας πριγκίπισσας, με όλα τα χρυσά κοσμήματά της στη θέση τους, ακόμη κι ένα ολόχρυσο διάδημα στο γυμνό κρανίο της, το οποίο ήταν στραμμένο σε έναν χάλκινο καθρέπτη που κρατούσε στο αριστερό της χέρι, μπροστά στο πρόσωπο, ένας φοιτητής μου τότε, και σήμερα συνάδελφος, μου είπε πως την ονειρεύτηκε, πως ήταν ωραία γυναίκα και είχε πράσινα μάτια.
Γιάννης Σακελλαράκης, H ποιητική της ανασκαφής, σελ. 72, Eκδόσεις Ίκαρος, 2003, ISBN 960-7
Γιάννης Σακελλαράκης, H ποιητική της ανασκαφής, σελ. 72, Eκδόσεις Ίκαρος, 2003, ISBN 960-7
Πώς να είναι και οι ευτυχείς ανασκαφείς ενός κρητικού νεκροταφείου πεισιθάνατοι; Αφού ακινητοποίησαν σε μια φωτογραφία την ύστερη ματιά μιας κομψά και πλούσιας ντυμένης γυναίκας που τάφηκε κρατώντας μπροστά στο πρόσωπό της τον καθρέπτη της πριν από τρεισήμισι χιλιάδες τόσα χρόνια. Μπορεί κι επειδή δεν γνώριζαν την ύστατη σκέψη της.
Γιάννης Σακελλαράκης, H ποιητική της ανασκαφής, Eκδόσεις Ίκαρος, 2003, ISBN 960-7721-91-8
Γιάννης Σακελλαράκης, H ποιητική της ανασκαφής, Eκδόσεις Ίκαρος, 2003, ISBN 960-7721-91-8
"Προσωπικά δεν είδα τότε κανένα όνειρο. Ίσως ήμουν καθηλωμένος στην άκρατη μεθοδικότητα της καλής ανασκαφής, ίσως ακόμη νοιαζόμουν και για την ασφάλεια των πολύτιμων ευρημάτων. Και τότε όμως και μέχρι σήμερα σκέφθηκα βέβαια πολλά, για πολλές ταφές που ανακάλυψα και γι' αυτή τη συγκεκριμένη. Την ταφή που συσχέτισε στη σκέψη του ανασκαφέα της το γνωμικό "Κι αν έπεσαν τα δάχτυλα, τα δαχτυλίδια μείναν", γι' αυτή την αιώνια πάλη των υλικών και των άυλων στην αιωνιότητα του χρόνου".
Γιάννης Σακελλαράκης, Η ποιητική της ανασκαφής, σελ.72.
Γιάννης Σακελλαράκης, Η ποιητική της ανασκαφής, σελ.72.
Δεν μπορεί. Θα ήταν μια ωραία γυναίκα, κι όχι μόνο λόγω της κομψότητας του διαδήματος και του χρυσοποίκιλτου πέπλου της. Αλλιώς, γιατί θα έβλεπε ακόμη και με κλειστά μάτια στον χάλκινο καθρέπτη της; Ένας φοιτητής τότε, συνάδελφος σήμερα, την ονειρεύτηκε ένα βράδυ στην ανασκαφή. Νομίζω
πως πότε πότε την ονειρεύεται ακόμη.
Γιάννης Σακελλαράκης, Ανασκάπτοντας το παρελθόν
πως πότε πότε την ονειρεύεται ακόμη.
Γιάννης Σακελλαράκης, Ανασκάπτοντας το παρελθόν
πριγκίπισσα
Στον τάφο μια πριγκίπισσα φορτωμένη στολίδια
κοίταζε το πρόσωπό της στον καθρέπτη.
Όλα τα διέσωσε ο χρόνος.
Εκτός από εκείνην.
Στον τάφο μια πριγκίπισσα φορτωμένη στολίδια
κοίταζε το πρόσωπό της στον καθρέπτη.
Όλα τα διέσωσε ο χρόνος.
Εκτός από εκείνην.
κρανίο
Ένα γυμνό κρανίο
άνοιξε το πικρό του χαμόγελο
στον ίσκιο μιας ελιάς.
Όταν κατάλαβε
ότι ο παράδεισος είναι ανύπαρκτος,
έλπισε στη σκαπάνη του αρχαιολόγου,
να κερδίσει την αιωνιότητα.
Τώρα μηρυκάζει τη μοναξιά του
στις αποθήκες ενός μουσείου.
Ένα γυμνό κρανίο
άνοιξε το πικρό του χαμόγελο
στον ίσκιο μιας ελιάς.
Όταν κατάλαβε
ότι ο παράδεισος είναι ανύπαρκτος,
έλπισε στη σκαπάνη του αρχαιολόγου,
να κερδίσει την αιωνιότητα.
Τώρα μηρυκάζει τη μοναξιά του
στις αποθήκες ενός μουσείου.