ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΥΣ
Άνδρες Αθηναίοι,
βρισκόμαστε σε περίοδο κρίσης του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η πείνα και ο ακατάπαυστος φόβος έχουν κλονίσει την ελπίδα μας για ένα καλύτερο μέλλον. Γνωρίζω πόσο δύσκολη είναι η θέση σας, αφού οι αποφάσεις που θα παρθούν σήμερα καθορίζουν το μέλλον μας. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις, αλλά θα ήθελα να σας υπενθυμίσω την αρχική γνώμη του κάθε πολίτη ως προς το γκρέμισμα των τειχών. Όλοι μας επιμέναμε να κρατήσουμε αυτά τα τείχη, θεωρώντας κάτι διαφορετικό αδιανόητο. Κι όμως σήμερα, ενώπιον όλων μας, πολλοί από εσάς αποδέχεσθε αυτόν τον συμβιβασμό. Τα τείχη αυτά δεν συμβολίζουν μόνο την ανεξαρτησία μας, αλλά και το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Το γκρέμισμά τους σημαίνει ότι αποδεχόμαστε να μας πάρουν όλα αυτά τα οποία παλεύαμε να δημιουργήσουμε τόσα χρόνια. Θα χάσουμε τις αξίες μας και τα δικαιώματά μας, καθώς θα αλλάζει το πολίτευμα. Άρα το γκρέμισμα των τειχών δεν θα συμφιλιώσει τους Αθηναίους με τους Λακεδαιμόνιους ούτε θα προσφέρει ελευθερία στους ανθρώπους, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι ένα καινούργιο είδος φόβου, αφού στο τέλος ο λαός δεν θα φοβάται μήπως χάσει τη ζωή του λόγω του πολέμου, αλλά θα φοβάται τη δύναμη των ολιγαρχικών.
Επιμέλεια: Λαμπρινή Ξηρουχάκη
βρισκόμαστε σε περίοδο κρίσης του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η πείνα και ο ακατάπαυστος φόβος έχουν κλονίσει την ελπίδα μας για ένα καλύτερο μέλλον. Γνωρίζω πόσο δύσκολη είναι η θέση σας, αφού οι αποφάσεις που θα παρθούν σήμερα καθορίζουν το μέλλον μας. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις, αλλά θα ήθελα να σας υπενθυμίσω την αρχική γνώμη του κάθε πολίτη ως προς το γκρέμισμα των τειχών. Όλοι μας επιμέναμε να κρατήσουμε αυτά τα τείχη, θεωρώντας κάτι διαφορετικό αδιανόητο. Κι όμως σήμερα, ενώπιον όλων μας, πολλοί από εσάς αποδέχεσθε αυτόν τον συμβιβασμό. Τα τείχη αυτά δεν συμβολίζουν μόνο την ανεξαρτησία μας, αλλά και το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Το γκρέμισμά τους σημαίνει ότι αποδεχόμαστε να μας πάρουν όλα αυτά τα οποία παλεύαμε να δημιουργήσουμε τόσα χρόνια. Θα χάσουμε τις αξίες μας και τα δικαιώματά μας, καθώς θα αλλάζει το πολίτευμα. Άρα το γκρέμισμα των τειχών δεν θα συμφιλιώσει τους Αθηναίους με τους Λακεδαιμόνιους ούτε θα προσφέρει ελευθερία στους ανθρώπους, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι ένα καινούργιο είδος φόβου, αφού στο τέλος ο λαός δεν θα φοβάται μήπως χάσει τη ζωή του λόγω του πολέμου, αλλά θα φοβάται τη δύναμη των ολιγαρχικών.
Επιμέλεια: Λαμπρινή Ξηρουχάκη
Αθηναίοι πολίτες,
Παρ ό,τι είναι σαφές πως οι περισσότεροι από εσάς ψηφίσατε για την κατάργηση της δημοκρατίας, εγώ αποφάσισα να μιλήσω δημόσια, ενώπιόν σας, γιατί είμαι σχεδόν σίγουρος ότι πολλοί από εσάς δεν θέλετε αυτό πραγματικά, να υποστηρίξετε την ολιγαρχία. Έχουμε μάθει να υποστηρίζουμε τις αξίες και τις πεποιθήσεις μας ελεύθερα ανεξαρτήτως των συνθηκών. Εμείς δημιουργήσαμε τη Δημοκρατία, την ελευθερία του λόγου, της έκφρασης, παλεύουμε για τα ιδανικά μας. Θα σταματήσουμε λοιπόν να τα κάνουμε όλα αυτά τώρα; Στην πιο κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της πόλης μας; Παραδίνοντας τα πάντα; Έχουμε αποτελέσει την πιο μεγάλη οικονομική, πολιτική, πολιτισμική δύναμη. Μας δόξασαν, αναπτύξαμε τα γράμματα, τις τέχνες, έχουμε την πιο αξιόλογη ιστορία. Όμως, φοβάμαι ότι με τους Σπαρτιάτες αρχηγούς θα τα εγκαταλείψουμε όλα αυτά για μια ζωή εξαθλίωσης, εξευτελισμού και ταπείνωσης. Θα είμαστε δούλοι τους, σωματικά και ψυχικά κενοί. Χωρίς τείχη δεν θα μπορούμε ούτε να αμυνθούμε ούτε να επιτεθούμε, δεν θα έχουμε ούτε αυτονομία. ώστε να μπορούμε να παίρνουμε μόνοι μας αποφάσεις, αλλά ούτε και αυτάρκεια, άρα θα είμαστε σε πλήρη εξάρτηση από εκείνους. Κανείς μας δεν τα θέλει όλα αυτά, γιατί όλες αυτές οι υποσχέσεις που μας δίνουν είναι ψεύτικες. Σκοπός τους είναι να μας έχουν υποδουλωμένους. Η πείνα μάς έχει στοιχίσει πολύ χάνοντας τόσους ανθρώπους, το καταλαβαίνω, όμως εγώ -και είμαι σίγουρος και πολλοί από εσάς- προτιμάμε να παλέψουμε για τα ιδανικά και να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας. Προτιμώ να πεθάνω ένδοξα, με τιμή πολεμώντας για την ελευθερία παρά να παραδοθώ στους εχθρούς μου απλά για να ζω ταπεινωμένος. Πιστεύω ότι όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε κάτι καλύτερο από αυτό που μας υπόσχονται. Η απόφαση είναι δική σας.
Επιμέλεια: Εύα Μπριτζολάκη
Παρ ό,τι είναι σαφές πως οι περισσότεροι από εσάς ψηφίσατε για την κατάργηση της δημοκρατίας, εγώ αποφάσισα να μιλήσω δημόσια, ενώπιόν σας, γιατί είμαι σχεδόν σίγουρος ότι πολλοί από εσάς δεν θέλετε αυτό πραγματικά, να υποστηρίξετε την ολιγαρχία. Έχουμε μάθει να υποστηρίζουμε τις αξίες και τις πεποιθήσεις μας ελεύθερα ανεξαρτήτως των συνθηκών. Εμείς δημιουργήσαμε τη Δημοκρατία, την ελευθερία του λόγου, της έκφρασης, παλεύουμε για τα ιδανικά μας. Θα σταματήσουμε λοιπόν να τα κάνουμε όλα αυτά τώρα; Στην πιο κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της πόλης μας; Παραδίνοντας τα πάντα; Έχουμε αποτελέσει την πιο μεγάλη οικονομική, πολιτική, πολιτισμική δύναμη. Μας δόξασαν, αναπτύξαμε τα γράμματα, τις τέχνες, έχουμε την πιο αξιόλογη ιστορία. Όμως, φοβάμαι ότι με τους Σπαρτιάτες αρχηγούς θα τα εγκαταλείψουμε όλα αυτά για μια ζωή εξαθλίωσης, εξευτελισμού και ταπείνωσης. Θα είμαστε δούλοι τους, σωματικά και ψυχικά κενοί. Χωρίς τείχη δεν θα μπορούμε ούτε να αμυνθούμε ούτε να επιτεθούμε, δεν θα έχουμε ούτε αυτονομία. ώστε να μπορούμε να παίρνουμε μόνοι μας αποφάσεις, αλλά ούτε και αυτάρκεια, άρα θα είμαστε σε πλήρη εξάρτηση από εκείνους. Κανείς μας δεν τα θέλει όλα αυτά, γιατί όλες αυτές οι υποσχέσεις που μας δίνουν είναι ψεύτικες. Σκοπός τους είναι να μας έχουν υποδουλωμένους. Η πείνα μάς έχει στοιχίσει πολύ χάνοντας τόσους ανθρώπους, το καταλαβαίνω, όμως εγώ -και είμαι σίγουρος και πολλοί από εσάς- προτιμάμε να παλέψουμε για τα ιδανικά και να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας. Προτιμώ να πεθάνω ένδοξα, με τιμή πολεμώντας για την ελευθερία παρά να παραδοθώ στους εχθρούς μου απλά για να ζω ταπεινωμένος. Πιστεύω ότι όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε κάτι καλύτερο από αυτό που μας υπόσχονται. Η απόφαση είναι δική σας.
Επιμέλεια: Εύα Μπριτζολάκη
Ελεύθεροι πολίτες της Αθήνας,
παίρνω τον λόγο να μιλήσω σε αυτή τη δημοκρατική συνέλευση για το μέλλον της χώρας μας, με αφορμή ότι πολλοί από εσάς -και περισσότερο από όλους οι πρέσβεις που έρχονται από τη Λακωνία- μας λένε ότι πρέπει να υποδουλωθούμε στους εχθρούς μας.
Έτσι, λοιπόν, εγώ ως Αθηναίος πολίτης και όχι ως υπήκοος των άλλων ψηφίζω ότι δεν πρέπει να υποκύψουμε στα θελήματα των ξένων για διάλυση της δημοκρατικής δύναμής μας, αλλά όλοι μας πρέπει να υπερασπιστούμε τη πατρίδα μας που τόσα έχει προσφέρει τόσα χρόνια σε όλους. Δώσαμε ένα μεγάλο πολιτισμό και μια μεγάλη οικονομική δύναμη, νικήσαμε το ξένο εχθρό (Πέρσες) και φέραμε ειρήνη σε όλες τις πόλεις που συμμάχησαν μαζί μας. Δεν γίνεται τώρα αυτοί να μας καταστρέψουν.
Αν, λοιπόν, τώρα εσείς ψηφίσετε τη διάλυση της Αθήνας, τότε θα καταλάβετε το λάθος σας. Θα είμαστε για πάντα υπηρέτες στα θελήματα άλλων, δεν θα έχουμε δικιά μας δύναμη, θα νιώθουμε ταπείνωση και θα καταστρεφόμαστε μέρα με την ημέρα. Αν θέλετε να καταντήσουμε κάπως έτσι, τότε είναι δικό σας πρόβλημα , όμως όποιοι αγαπούν την Αθήνα θα την υπερασπιστούν μέχρι τον θάνατο, αλλά έτσι και αλλιώς είναι προτιμότερος ο θάνατος παρά να ζει το σώμα , ενώ οι ψυχές μας θα είναι νεκρές.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας και εύχομαι να πράξετε το σωστό για την πατρίδα μας.!!!
Επιμέλεια: Αντώνης Ποιμενίδης
παίρνω τον λόγο να μιλήσω σε αυτή τη δημοκρατική συνέλευση για το μέλλον της χώρας μας, με αφορμή ότι πολλοί από εσάς -και περισσότερο από όλους οι πρέσβεις που έρχονται από τη Λακωνία- μας λένε ότι πρέπει να υποδουλωθούμε στους εχθρούς μας.
Έτσι, λοιπόν, εγώ ως Αθηναίος πολίτης και όχι ως υπήκοος των άλλων ψηφίζω ότι δεν πρέπει να υποκύψουμε στα θελήματα των ξένων για διάλυση της δημοκρατικής δύναμής μας, αλλά όλοι μας πρέπει να υπερασπιστούμε τη πατρίδα μας που τόσα έχει προσφέρει τόσα χρόνια σε όλους. Δώσαμε ένα μεγάλο πολιτισμό και μια μεγάλη οικονομική δύναμη, νικήσαμε το ξένο εχθρό (Πέρσες) και φέραμε ειρήνη σε όλες τις πόλεις που συμμάχησαν μαζί μας. Δεν γίνεται τώρα αυτοί να μας καταστρέψουν.
Αν, λοιπόν, τώρα εσείς ψηφίσετε τη διάλυση της Αθήνας, τότε θα καταλάβετε το λάθος σας. Θα είμαστε για πάντα υπηρέτες στα θελήματα άλλων, δεν θα έχουμε δικιά μας δύναμη, θα νιώθουμε ταπείνωση και θα καταστρεφόμαστε μέρα με την ημέρα. Αν θέλετε να καταντήσουμε κάπως έτσι, τότε είναι δικό σας πρόβλημα , όμως όποιοι αγαπούν την Αθήνα θα την υπερασπιστούν μέχρι τον θάνατο, αλλά έτσι και αλλιώς είναι προτιμότερος ο θάνατος παρά να ζει το σώμα , ενώ οι ψυχές μας θα είναι νεκρές.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας και εύχομαι να πράξετε το σωστό για την πατρίδα μας.!!!
Επιμέλεια: Αντώνης Ποιμενίδης
Αγαπητοί συμπολίτες,
Σήμερα ουσιαστικά διακυβεύεται το μέλλον της Αθήνας. Ακούγοντας τους όρους της ειρήνης, σκεφτόμουν πού θα μας οδηγήσει μια τέτοια επιλογή. Και πολύ φοβάμαι πως αυτό που θα γλυτώσουμε αποδεχόμενοι αυτήν την ταπεινωτική συμφωνία δεν θα είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν.
Αναλογιστείτε τι συνέπειες θα έχει αυτή η ειρήνευση. Οι Αθηναίοι έχουμε μάθει να ζούμε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι και να παλεύουμε για τα δικαιώματά μας. Πώς ένας λαός που πιστεύει στα ιδανικά της δημοκρατίας θα αποδεχθεί να κυβερνιέται από τυράννους; Γιατί αυτό είναι αναπόφευκτο! Μην κοροϊδεύετε τους εαυτούς σας λέγοντας πως δεν θα υπάρξει αλλαγή πολιτεύματος. Αν είναι κάτι που ξέρω σίγουρα, αυτό είναι ότι οι μέρες της ελεύθερης βούλησης είναι μετρημένες. Και σας ξαναρωτώ: πώς είναι δυνατόν η ισχυρή Αθήνα, με τον σπουδαίο πολιτισμό τόσων χρόνων, που τόσα προσέφερε στην διάρκεια των Περσικών πολέμων σώνοντας τόσους συμμάχους, τώρα να ατιμάζεται ζώντας μια ζωή υποδουλωμένη και μάλιστα με τη συγκατάθεσή της; Φίλοι μου, αν γκρεμίσουμε τα τείχη, θα μείνουμε απροστάτευτοι. Κι όταν μετά από χρόνια, ίσως καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε και να επαναστατήσουμε μην αντέχοντας την τυραννία που θα μας έχει τόσο άδικα επιβληθεί, χωρίς τα τείχη, κάθε προσπάθεια θα είναι μάταιος κόπος. Τα τείχη αποτελούσαν ανέκαθεν το σύμβολο της αίγλης της Αθήνας και της ανεξαρτησίας της. Γκρεμίζοντας τα θα δείξουμε πως η Αθήνα, όπως την ξέρανε, θα έχει πια πεθάνει. Τι θέλετε, λοιπόν; Να καταστραφεί η πόλη; Χωρίς άμυνα, χωρίς στόλο, χωρίς εμπόριο, με τους Σπαρτιάτες να μας κατευθύνουν όπου αυτοί θέλουν, ανήμποροι θα καθόμαστε να βλέπουμε τη ζωή μας να την καθορίζουν άλλοι σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα;
Εγώ προτιμώ να πεθάνω από την πείνα, αν είναι να χάσω τα πιστεύω μου. Γνωρίζω ότι η πείνα μας πήρε πολλούς αγαπημένους μας. Έκλαψα πολύ και εγώ, όπως και εσείς. Όμως αναρωτιέμαι τι αξίζει περισσότερο: μια ζωή δούλος ή ένας ένδοξος θάνατος;
Επιμέλεια: Μαρία Στεφανάκη
Σήμερα ουσιαστικά διακυβεύεται το μέλλον της Αθήνας. Ακούγοντας τους όρους της ειρήνης, σκεφτόμουν πού θα μας οδηγήσει μια τέτοια επιλογή. Και πολύ φοβάμαι πως αυτό που θα γλυτώσουμε αποδεχόμενοι αυτήν την ταπεινωτική συμφωνία δεν θα είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν.
Αναλογιστείτε τι συνέπειες θα έχει αυτή η ειρήνευση. Οι Αθηναίοι έχουμε μάθει να ζούμε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι και να παλεύουμε για τα δικαιώματά μας. Πώς ένας λαός που πιστεύει στα ιδανικά της δημοκρατίας θα αποδεχθεί να κυβερνιέται από τυράννους; Γιατί αυτό είναι αναπόφευκτο! Μην κοροϊδεύετε τους εαυτούς σας λέγοντας πως δεν θα υπάρξει αλλαγή πολιτεύματος. Αν είναι κάτι που ξέρω σίγουρα, αυτό είναι ότι οι μέρες της ελεύθερης βούλησης είναι μετρημένες. Και σας ξαναρωτώ: πώς είναι δυνατόν η ισχυρή Αθήνα, με τον σπουδαίο πολιτισμό τόσων χρόνων, που τόσα προσέφερε στην διάρκεια των Περσικών πολέμων σώνοντας τόσους συμμάχους, τώρα να ατιμάζεται ζώντας μια ζωή υποδουλωμένη και μάλιστα με τη συγκατάθεσή της; Φίλοι μου, αν γκρεμίσουμε τα τείχη, θα μείνουμε απροστάτευτοι. Κι όταν μετά από χρόνια, ίσως καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε και να επαναστατήσουμε μην αντέχοντας την τυραννία που θα μας έχει τόσο άδικα επιβληθεί, χωρίς τα τείχη, κάθε προσπάθεια θα είναι μάταιος κόπος. Τα τείχη αποτελούσαν ανέκαθεν το σύμβολο της αίγλης της Αθήνας και της ανεξαρτησίας της. Γκρεμίζοντας τα θα δείξουμε πως η Αθήνα, όπως την ξέρανε, θα έχει πια πεθάνει. Τι θέλετε, λοιπόν; Να καταστραφεί η πόλη; Χωρίς άμυνα, χωρίς στόλο, χωρίς εμπόριο, με τους Σπαρτιάτες να μας κατευθύνουν όπου αυτοί θέλουν, ανήμποροι θα καθόμαστε να βλέπουμε τη ζωή μας να την καθορίζουν άλλοι σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα;
Εγώ προτιμώ να πεθάνω από την πείνα, αν είναι να χάσω τα πιστεύω μου. Γνωρίζω ότι η πείνα μας πήρε πολλούς αγαπημένους μας. Έκλαψα πολύ και εγώ, όπως και εσείς. Όμως αναρωτιέμαι τι αξίζει περισσότερο: μια ζωή δούλος ή ένας ένδοξος θάνατος;
Επιμέλεια: Μαρία Στεφανάκη
Αγαπητοί ελεύθεροι συμπολίτες,
Σας ακούω εδώ και ώρα να μιλάτε και προσπαθώ να καταλάβω αν είστε οι ίδιοι άνθρωποι που μέχρι χτες έκαναν λόγο για δημοκρατία και δικαιώματα του πολίτη. Γιατί αυτό που βλέπω τώρα μπροστά μου είναι ένα πλήθος τρομοκρατημένων συμπολιτών μου που πνίγουν τα ιδανικά και τις αξίες τους, έτοιμοι να δεχτούν την υποδούλωση από τους Λακεδαιμονίους. Μετά από τη μακρόχρονη δημοκρατική πορεία μας, θεωρούσα τουλάχιστον αυτονόητο ότι θα παλεύαμε για να σώσουμε όσα έχουμε καταφέρει στη διάρκειά της . Ορκιστήκαμε να προστατεύουμε την πόλη μας. Πώς μπορείτε να το ξεχνάτε αυτό και να δειλιάζετε την πιο κρίσιμη στιγμή; Δε νομίζετε ότι χρωστάμε να παλέψουμε όσο μπορούμε σε αυτούς που τόσο ηρωικά έπεσαν στο πεδίο της μάχης; Μήπως τόσα χρόνια αυτοί πολεμούσαν για να παραδοθούμε εμείς τώρα αμαχητί; Ή μήπως νομίζετε ότι οι Λακεδαιμόνιοι δε θα μας καταστρέψουν; Το ότι δε μας σκοτώνουν τώρα δε σημαίνει ότι δε θα καταλύσουν τον πολιτισμό μας. Επίσης, με ποιο δικαίωμα υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας, τα οποία θα είναι αναγκασμένα να ζουν κάτω από τον σπαρτιατικό ζυγό, ταπεινωμένα και μάλιστα όπως εμείς αποφασίσαμε;
Προτείνω λοιπόν, σαν μια γροθιά να ενωθούμε όλοι και να παλέψει ο καθένας όπως μπορεί, να τιμήσει με το αίμα του τους δικούς του νεκρούς. Προτιμότερο είναι να αγωνιστούμε και να πεθάνουμε ελεύθεροι παρά εμείς, οι ένδοξοι Αθηναίοι, που τόσες γενναίες μάχες έχουμε δώσει, να παραδώσουμε τα όπλα και να γίνουμε άβουλα πιόνια των Σπαρτιατών.
Ελπίζω να πράξουν όλοι το σωστό.
Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Νικηφόρου
Σας ακούω εδώ και ώρα να μιλάτε και προσπαθώ να καταλάβω αν είστε οι ίδιοι άνθρωποι που μέχρι χτες έκαναν λόγο για δημοκρατία και δικαιώματα του πολίτη. Γιατί αυτό που βλέπω τώρα μπροστά μου είναι ένα πλήθος τρομοκρατημένων συμπολιτών μου που πνίγουν τα ιδανικά και τις αξίες τους, έτοιμοι να δεχτούν την υποδούλωση από τους Λακεδαιμονίους. Μετά από τη μακρόχρονη δημοκρατική πορεία μας, θεωρούσα τουλάχιστον αυτονόητο ότι θα παλεύαμε για να σώσουμε όσα έχουμε καταφέρει στη διάρκειά της . Ορκιστήκαμε να προστατεύουμε την πόλη μας. Πώς μπορείτε να το ξεχνάτε αυτό και να δειλιάζετε την πιο κρίσιμη στιγμή; Δε νομίζετε ότι χρωστάμε να παλέψουμε όσο μπορούμε σε αυτούς που τόσο ηρωικά έπεσαν στο πεδίο της μάχης; Μήπως τόσα χρόνια αυτοί πολεμούσαν για να παραδοθούμε εμείς τώρα αμαχητί; Ή μήπως νομίζετε ότι οι Λακεδαιμόνιοι δε θα μας καταστρέψουν; Το ότι δε μας σκοτώνουν τώρα δε σημαίνει ότι δε θα καταλύσουν τον πολιτισμό μας. Επίσης, με ποιο δικαίωμα υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας, τα οποία θα είναι αναγκασμένα να ζουν κάτω από τον σπαρτιατικό ζυγό, ταπεινωμένα και μάλιστα όπως εμείς αποφασίσαμε;
Προτείνω λοιπόν, σαν μια γροθιά να ενωθούμε όλοι και να παλέψει ο καθένας όπως μπορεί, να τιμήσει με το αίμα του τους δικούς του νεκρούς. Προτιμότερο είναι να αγωνιστούμε και να πεθάνουμε ελεύθεροι παρά εμείς, οι ένδοξοι Αθηναίοι, που τόσες γενναίες μάχες έχουμε δώσει, να παραδώσουμε τα όπλα και να γίνουμε άβουλα πιόνια των Σπαρτιατών.
Ελπίζω να πράξουν όλοι το σωστό.
Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Νικηφόρου
Αγαπητοί συμπολίτες,
στη σημερινή συνέλευση πρόκειται να πάρουμε μια σημαντική απόφαση για το μέλλον της πόλης μας, αλλά και το δικό μας, οπότε θα σας πρότεινα να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας για την αποδοχή αυτών των όρων. Μα είναι δυνατόν ένας λαός με τόσες αξίες και δύναμη να υποκύψει σε τέτοιες γελοίες προσφορές; Μήπως ξέχασαν τη βοήθεια που προσφέραμε τόσες φορές στους διάφορους κινδύνους που προέκυψαν στον Ελλαδικό χώρο; Πολύ πιθανόν. Αλλά το χειρότερο είναι ότι εμείς οι ίδιοι το ξεχάσαμε αυτό και τώρα γονατίζουμε μπροστά τους. Πραγματικά νομίζετε ότι αξίζετε αυτή την ταπείνωση; Μην τους αφήνετε να σας χειραγωγούν με τέτοιο τρόπο. Τόσες φορές τα καταφέραμε. Μην χάνετε τις ελπίδες σας. Θα βρούμε τη λύση ενωμένοι και πιστοί στις ιδεολογίες μας!
Επιμέλεια: Μπαρκάτσα Μαριλένα
στη σημερινή συνέλευση πρόκειται να πάρουμε μια σημαντική απόφαση για το μέλλον της πόλης μας, αλλά και το δικό μας, οπότε θα σας πρότεινα να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας για την αποδοχή αυτών των όρων. Μα είναι δυνατόν ένας λαός με τόσες αξίες και δύναμη να υποκύψει σε τέτοιες γελοίες προσφορές; Μήπως ξέχασαν τη βοήθεια που προσφέραμε τόσες φορές στους διάφορους κινδύνους που προέκυψαν στον Ελλαδικό χώρο; Πολύ πιθανόν. Αλλά το χειρότερο είναι ότι εμείς οι ίδιοι το ξεχάσαμε αυτό και τώρα γονατίζουμε μπροστά τους. Πραγματικά νομίζετε ότι αξίζετε αυτή την ταπείνωση; Μην τους αφήνετε να σας χειραγωγούν με τέτοιο τρόπο. Τόσες φορές τα καταφέραμε. Μην χάνετε τις ελπίδες σας. Θα βρούμε τη λύση ενωμένοι και πιστοί στις ιδεολογίες μας!
Επιμέλεια: Μπαρκάτσα Μαριλένα