Η ομάδα της αρχιτεκτονικής είχε να δουλέψει με πολλές διαφορετικές τοιχογραφίες στο Αρχαιολογικό Μουσείο, γι'αυτό χώρισε την δουλειά της. Εγώ (Γιάννης Μαλλιωτάκης) μαζί με τον Κωστή Κατσοπρινάκη (φωτογραφικό υλικό) αναλάβαμε την τοιχογραφία του Ιερού Άλσους και του Χορού, καθώς και το θραύσμα αρ. 4 από τον Γαλατά.
Η τοιχογραφία του Ιερού Άλσους και του Χορού βρέθηκε στην Κνωσσό και χρονολογείται στην Νεοανακτορική Περίοδο. Απεικονίζει μία θρησκευτική τελετή, -λόγω του θέματος της αυτή η τοιχογραφία θεωρείται σημαντική στην μελέτη του Μινωικού Πολιτισμού- στην οποία συμμετέχουν μεγάλο πλήθος ανδρών και γυναικών, με τις γυναίκες να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο θρησκευτικό δρώμενο και όλα τα πρόσωπα να είναι οργανωμένα σε σχηματισμούς και να κάνουν ζωηρές χειρονομίες. Οι εικονιζόμενοι άνθρωποι αποτελούν πιθανότατα μέλη του ιερατείου, διότι έτσι εξηγείται η παρουσία και η κυριαρχία των γυναικών στο σκηνικό, αφού στο Μινωικό Ιερατείο συμμετείχαν και γυναίκες. Στην τοιχογραφία υπάρχει ένα ιερό σύμβολο, η ελιά, η οποία φανερώνει τον τίτλο της τοιχογραφίας. Τα πρόσωπα της τοιχογραφίας πιθανολογούνται να βρίσκονται μπροστά από την δυτική πρόσοψη του ανακτόρου της Κνωσσού, λόγω των άσπρων γραμμών, οι οποίες πιθανότατα απεικονίζουν τους πομπικούς διαδρόμους της Δυτικής Αυλής της Κνωσσού. Με βάση τον αριθμό τους θα μπορούσαν να βρίσκονται και στην κεντρική αυλή του ανακτόρου.
Το θραύσμα αρ. 4 από τον Γαλατά απεικονίζει ένα ικρίωμα το οποίο βρίσκεται ανάμεσα σε βράχους και χρησιμεύει για την στήριξη φυτών. Σε δεύτερη τοιχογραφία απεικονίζονται κλαδιά δέντρων. Αυτή η τοιχογραφία δείχνει πόσο σημαντική ήταν η φύση για τους Μινωίτες, καθώς και πως την στήριζαν και την τόνιζαν.
Ο Νίκος Κουκουράκης, ο Στάθης Κυριαζής και ο Γιάννης Κρίθινος ανέλυσαν την τοιχογραφία του Τριμερούς Ιερού ή των Εξεδρών και την Πομπή για Θυσία από την Αγία Τριάδα. Η τοιχογραφία του Τριμερούς Ιερού ή των Εξεδρών χρονολογείται στην Νεοανακτορική Περίοδο (1600-1450 π.Χ.), εντάσσεται στο θέμα της θρησκείας και θεωρείται ότι αναπαριστά την κεντρική αυλή του ανακτόρου της Κνωσσού. Συγκεκριμένα η τοιχογραφία απεικονίζει ένα τριμερές κτίριο με κίονες στην πρόσοψη και εξέδρες πάνω στις οποίες κάθονται γυναικείες μορφές, εξού και το όνομα της τοιχογραφίας. Στην τοιχογραφία είναι ορατή πληθώρα θρησκευτικών συμβόλων, όπως ο διπλός πέλεκυς, τα κέρατα καθοσιώσεως και η κολόνα, η οποία υποδηλώνει την παρουσία θεότητας. Σχετικά με τα πρόσωπα που απεικονίζονται στην τοιχογραφία, όπως και στην τοιχογραφία του Ιερού Άλσους και του Χορού, οι γυναίκες έχουν τον κυρίαρχο ρόλο , όντας πάνω στις εξέδρες, συζητώντας και χειρονομώντας ζωηρά ενώ οι άνδρες εμφανίζονται ελάχιστα στην τοιχογραφία, όντας ίσως στο πλήθος. Αυτό επιβεβαιώνεται από την μητριαρχική οργάνωση της Μινωικής Κρήτης και επιβεβαιώνει την κυριαρχία των γυναικών στην θρησκευτική ζωή. Αυτή η τοιχογραφία αποδεικνύει τη σημασία της κεντρικής αυλής του ανακτόρου για τους Μινωίτες, διότι αποτελούσε οικονομικό, θρησκευτικό, διοικητικό και κοινωνικό κέντρο.
Η τοιχογραφία της Πομπής για Θυσία από την Αγία Τριάδα απεικονίζει έναν βωμό στον οποίο γίνονταν θρησκευτικές τελετές και κυρίως θυσίες. Οι τελέτες που πραγματοποιούνταν στον βωμό σχετίζονταν με την θυσία ενός αιγοειδούς προς τιμήν ενός θεού με απώτερο σκοπό να κερδίσουν καλοτυχία και την εύνοιά του. Παρόμοια πομπή με βωμό συναντάται σε πολιτισμούς της νοτίου Αμερικής, όπως στους Αζτέκους. Η διαφορά ανάμεσα στις θυσίες των Αζτέκων και των Μινωιτών είναι ότι οι Αζτέκοι πραγματοποιούσαν ανθρωποθυσίες, επειδή σύμφωνα με την πίστη τους, οι θεοί τους είχαν θυσιαστεί για να σωθούν οι άνθρωποι, γι'αυτό χρειάζονταν προσφορές.
Ο Μάνος Κοκολάκης και ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος ανέλαβαν το θραύσμα τοιχογραφίας αρ. 2, το θραύσμα τοιχογραφίας αρ. 4, θραύσμα τοιχογραφίας αρ. 5, τους Ανάγλυφους Γρύπες και την Τοιχογραφία των Κρίνων. Στο θραύσμα τοιχογραφίας αρ. 2 παρουσιάζεται το τριμερές ιερό. Βρέθηκε στο ανάκτορο της Κνωσσού και χρονολογείται στη Νεοανακτορική Περίοδο.
Το θραύσμα τοιχογραφίας αρ. 4 απεικονίζει τις πλευρικές κιονοστοιχίες της κεντρικής αυλής της Κνωσσού, καθώς και την πρόσοψη ενός κτιρίου με κίονες. Στη συμπλήρωση της γνώσης μας για την γενική εικόνα του ανακτόρου βοήθησαν τα σχέδια στους τοίχους και μέρος του κέρατου καθοσιώσεως. Το θραύσμα αυτό βρέθηκε στην Κνωσσό και χρονολογείται στην Νεοανακτορική Περίοδο.
Το θραύσμα τοιχογραφίας αρ. 5 βρέθηκε στο ανάκτορο της Κνωσσού και χρονολογείται και αυτό στη Νεοανακτορική Περιόδο. Στο θραύσμα απεικονίζεται ο εξώστης του ανακτόρου και ένα θρησκευτικό σύμβολο, η γυναικεία μορφή. Αυτό που μας επιτρέπει να αναγνωρίσουμε το φύλο του εικονιζόμενου προσώπου είναι η γυναικεία ενδυμασία που φοράει. Ένας πιθανός λόγος για την παρουσία της γυναίκας στον εξώστη ίσως είναι το ότι ανέβηκε στον εξώστη για να παρακολουθήσει κάποια εκδήλωση.
Στους Ανάγλυφους Γρύπες παρουσιάζεται η μεγάλη ανατολική αίθουσα του ανακτόρου της Κνωσσού, στο οποίο ανάκτορο και βρέθηκε, και απεικονίζεται εκτός από τους Γρύπες άλλο ένα θρησκευτικό σύμβολο, οι κίονες. Η τοιχογραφία περιλαμβάνει και ανάγλυφες παραστάσεις αθλημάτων πυγμαχίας και ταυροκαθαψίων.
Η Τοιχογραφία των Κρίνων θεωρείται ότι παριστάνει ένα διαμορφωμένο και περιφρουρημένο κήπο.